Van Teo naar Santiago de Compostela

In Toe zijn we uitzonderlijk vroeg vertrokken, het was nog donker en we hadden echt de zaklamp nodig om de pijlen te vinden. We waren zonder ontbijt vertrokken, enkel een paar koekjes die nog in de kast stonden. Rik had last van diarree dus ook nog een poedertje genomen. We moesten nog dertien kilometer afleggen en het ging heel vlot. Het was wel klimmen en dalen maar dat kom de pret niet bederven, we zullen er geraken. Onderweg zijn de kilometer paaltjes belangrijk. We kijken telkens hoever het nog is, het kan niet vlug genoeg gaan. Uiteindelijk bereiken we de stad en enkele kilometers voor het eindpunt vinden we een bar waar we ontbijten. Om half elf zijn we er. We zien ook de Deense vrouwen en we besluiten om ons aan te melden bij de groepen. (Tenslotte zijn we toch ook gegroeid naar een groepje). Dit heeft het voordeel dat we ook in de kerk worden afgeroepen als een groep pelgrims uit Denemarken en België die vertrokken zijn in Porto.(individuele pelgrims worden niet meer vermeld omdat het er zoveel geworden zijn).
We kunnen onze rugzak achterlaten en nemen onze tijd omlekker te genieten van de zon. Regelmatig konen we pelgrims tegen die we onderweg ontmoet hebben, waaronder de Duitse meisjes waar we ook gezellige momenten meehebben doorgebracht. Het wordt een blij weerzien maar tevens een afscheid. We trekken naar de alberge acuarius waar we met onze Deense vriendinnen hebben afgesproken. Zij zijn wel ingeschreven maar zijn er niet. We gaan op zoek naar een maaltijd in de buurt en dat lukt weer uitstekend voor een schappelijk prijsje.
Nu is het tijd om te gaan slapen. Morgenvroeg is er geen haast bij....